Sen olmadan ne yapardım, ne yapardık inan hatırlamıyorum... Hayat sanki seninle, senin hayatımıza kattığın değerle başladı. Zaman zaman hatalar yaptım, elim kolum birbirine karıştı, çaresizlikten salya sümük ağladığımda oldu ama her zaman senden gelen bir gülücük ile ödüllendirildim. Beni ben yapan herşeyi seni sen yapan saflıkla tamamladım. Senin hayatıma girmenle, bir çok şey anlam kazandı. Babanla birbirimize daha da bağlandık, dişiliğim seninle tamamlandı, bir birey yetiştirmenin sorumluluğunu seninle yaşadım ve sonsuz sevginin beden bulmuş halini senin hayatımıza girmenle deneyimledik.
Hayatımda iki minik ayağa bu kadar hayran olacağımı, bir minik gülümseme için neredeyse taklalar atacağımı, sadece sen istedin diye el becerimi geliştiren yeni buluşlarla sen yattıktan sonra debeleneceğimi, seni mutlu edecek konuları üretme konusunda uzman olacağımı, senin 1 saatlik uykun için parmak uçlarımda yürüyüp, hapşuruğumu tutacağımı anne olmadan anlamam çok zordu.
İyi ki anne olarak beni seçtin ve iyi ki seninle annelik mertebesine yükseldim.
Seni seviyorum...
Anne’n
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder